CHRYSTUS ODKUPIŁ ŻYCIE CZŁOWIEKA I OTWORZYŁ JE NA NADZIEJĘ

Orędzie Wielkanocne «Urbi et Orbi»
15 IV 2001 

1. «W zmartwychwstałym Chrystusie

wszelkie życie powstaje z martwych»

(por. II prefacja wielkanocna).

Niech paschalne orędzie dotrze

do wszystkich narodów ziemi,

a każdy człowiek dobrej woli

niech czuje się uczestnikiem

tego dnia, który Pan uczynił,

dnia Jego Paschy,

kiedy Kościół przejęty radością

ogłasza, że Pan prawdziwie zmartwychwstał.

To wołanie, które uczniowie wznieśli z głębi serca

w pierwszym dniu po szabacie,

rozbrzmiewało przez stulecia, a dzisiaj,

w tej właśnie dziejowej chwili,

znów umacnia nadzieje ludzkości

niewzruszoną pewnością

zmartwychwstania Chrystusa,

Odkupiciela człowieka.

 

2. «W zmartwychwstałym Chrystusie

wszelkie życie powstaje z martwych».

Zdumienie i niedowierzanie apostołów i niewiast,

którzy o wschodzie słońca pośpieszyli do grobu,

staje się dziś wspólnym doświadczeniem

całego Ludu Bożego.

Stawiając pierwsze kroki w nowym tysiącleciu,

pragniemy przekazać młodym pokoleniom

podstawowy pewnik naszego życia:

Chrystus zmartwychwstał,

a w Nim wszelkie życie powstaje z martwych.

 «Chwała Tobie, Jezu Chryste,

Ty królujesz  dzisiaj i na wieki».

Powraca nam w pamięci ta pieśń pełna wiary,

którą podczas niedawnych

obchodów jubileuszowych

wielokrotnie śpiewaliśmy wielbiąc Tego,

który jest «Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni,

Początek i Koniec» (Ap 22, 13).

 Pozostaje Mu wierny Kościół pielgrzymujący

«pośród utrapień świata i pociech Bożych»

                                         (św. Augustyn).

Kieruje wzrok ku Niemu i nie doznaje lęku.

Idzie przed siebie wpatrzony w Jego oblicze

i powtarza ludziom naszej epoki,

że On, Zmartwychwstały,

jest «wczoraj i dziś, ten sam także na wieki»

(Hbr 13, 8).

 

3. W tamtym dramatycznym dniu,

w piątek męki Pańskiej,

kiedy Syn Człowieczy

stał się «posłusznym aż do śmierci

— i to śmierci krzyżowej» (Flp 2, 8),

dobiegało końca ziemskie życie Odkupiciela.

Jego martwe ciało

zostało pośpiesznie złożone w grobie

o zachodzie słońca. Niezwykły był to zmierzch!

Ta godzina pogrążona w głębokim mroku

wyznaczała kres «pierwszego aktu»

dzieła stworzenia,

skażonego przez grzech.

Zdawało się, że zwycięża śmierć i triumfuje zło.

A jednak w tej godzinie

kamiennego milczenia grobu

przybliżyło się ostateczne wypełnienie

zbawczego zamysłu,

rozpoczęło się dzieło «nowego stworzenia».

Jezus Chrystus, którego miłość uczyniła posłusznym

aż po najwyższą ofiarę,

zostaje teraz «wywyższony» przez Boga,

który «darował Mu imię ponad wszelkie imię»

                                         (Flp 2, 9).

W tym imieniu odzyskuje nadzieję

każdy człowiek żyjący.

W tym imieniu każda ludzka istota,

wyrwana spod władzy grzechu i śmierci,

zostaje przywrócona do Życia i do Miłości.

 

4. Niebo i ziemia opiewają dziś

niepojęte i najwyższe «imię» Ukrzyżowanego,

który zmartwychwstał.

Wydaje się, że wszystko pozostało bez zmian,

ale w rzeczywistości nic nie jest tak, jak dotychczas.

On, Życie nieśmiertelne,

odkupił życie każdego człowieka

i na nowo otworzył je na nadzieję.

 «To, co dawne, minęło,

a oto wszystko stało się nowe» (2 Kor 5, 17).

Każde postanowienie i zamysł człowieka,

tej istoty szlachetnej i ułomnej,

ma od dziś nowe «imię»

w Chrystusie zmartwychwstałym,

bo «w Nim wszelkie życie powstaje z martwych».

W tym nowym stworzeniu

 urzeczywistniają się w pełni

słowa Księgi Rodzaju: «A wreszcie rzekł Bóg:

'Uczyńmy człowieka na Nasz obraz,

podobnego Nam'» (Rdz 1, 26).

Przez Paschę Chrystus, nowy Adam,

który stał się «duchem ożywiającym»

                                         (1 Kor 15, 45),

wybawia starego Adama od klęski

zadanej przez śmierć.

 

5. Dla wszystkich mężczyzn i kobiet

trzeciego tysiąclecia

przeznaczony jest paschalny dar światła,

które rozprasza mroki lęku i smutku;

dla wszystkich przeznaczony jest dar pokoju

zmartwychwstałego Chrystusa,

który rozrywa kajdany przemocy i nienawiści.

 Z radością i zachwytem odkryjcie dziś na nowo,

że świat nie jest już w niewoli

nieuchronnych wydarzeń.

Nasz świat może się zmienić:

pokój jest możliwy nawet tam,

gdzie od bardzo dawna

ludzie walczą i giną,

jak w Ziemi Świętej i w Jerozolimie;

jest możliwy na Bałkanach, które nie są już skazane

na dręczącą niepewność, która może udaremnić

wszelkie próby porozumienia.

 Ty także, Afryko, ziemio umęczona

przez zagrażające ci nieustannie konflikty,

z wiarą podnieś głowę,

ufając w moc zmartwychwstałego Chrystusa.

Dzięki Jego pomocy Ty również, Azjo,

kolebko odwiecznych tradycji duchowych,

możesz zwycięsko stawić czoło

wyzwaniu tolerancji i solidarności.

Ty zaś, Ameryko Łacińska,

zasobna w młodych ludzi niosących nadzieję,

tylko w Chrystusie znajdziesz siły i odwagę,

aby rozwijać się

szanując godność każdego człowieka.

 Wy, mieszkańcy wszystkich kontynentów,

z Jego grobu, już na zawsze pustego,

zaczerpnijcie siły, aby pokonać

moce zła i śmierci,

a wszelkie poszukiwania i postęp

techniczny i społeczny

oddać w służbę lepszej przyszłości dla wszystkich.

 

6. «W zmartwychwstałym Chrystusie wszelkie życie powstaje z martwych».

Od chwili gdy znaleziono Twój pusty grób,

o Chryste,

a Kefas, uczniowie, niewiasty

i «więcej niż pięciuset braci» (por. 1 Kor 15, 6)

widziało Cię zmartwychwstałego,

rozpoczęła się epoka, gdy całe stworzenie

opiewa Twoje imię,

«które jest ponad wszelkie imię»,

i oczekuje Twego ostatecznego przyjścia w chwale.

W tej epoce pomiędzy Paschą

a nadejściem Twego Królestwa,

które nie zna końca,

w epoce przypominającej bóle rodzenia

                                         (por. Rz 8, 22),

wspomagaj nas w trudzie budowania świata

bardziej ludzkiego,

pokrzepionego balsamem Twojej Miłości.

Paschalna żertwo,

złożona w ofierze za zbawienie świata,

spraw, abyśmy nie ustawali w tym dążeniu

nawet wówczas,

gdy znużeni zwalniamy kroku.

Ty, zwycięski Królu, daj nam i światu

wieczne zbawienie!

 

Chrystus zmartwychwstał. Alleluja!
W tym radosnym dniu życzę wszystkim moim rodakom, aby ta zbawcza prawda umacniała ich wiarę, budziła nadzieję i ożywiała braterską miłość. Niech stale towarzyszy wszystkim światło wielkanocnego poranka.

św. Jan Paweł II